Podróże małe i duże: Warszawa - Dublin - Belfast

Nasze Kolory

ANTENA to ZIELONY

MONIKA to POMARAŃCZOWY

TOMASZ to SZARY

Nie wiem od czego zacząć. Wyruszyliśmy z KFC o godzinie 10:15 ( Z Tomkiem byliśmy wcześniej co by się jeszcze posilić dobrym jedzonkiem ) w stronę Polskiego Busa i oczywiście jak na prawdziwych bogaczy przystało po drodze zakupiliśmy zdrapki by wygrać 25 000 złotych i mimo, że byłam najbliżej całkowitej wygranej to wygrałam jedynie złotówkę. W Polskim Busie, siedzieliśmy na tylnych siedzeniach i nie wiem dlaczego nie dostaliśmy rogalika ( mieli problemy z dostawą - tak przynajmniej Pani coś wspominała) tylko lody i 2 razy ciastka bebe. Dojechaliśmy do Warszawy i przejechaliśmy się metrem do centrum, a tam poszliśmy szamać do Pizzy Hut. Wzięłam sałatkę z baru sałatkowego i czuję, że nie wyjadłam tych 15zlotych które ona kosztowała:( Monika z Tomaszem w swojej części napiszą to co oni jedli i czy im smakowało. Mi ich jedzenie smakowało. Ja miałam lasagne niby z mięsem i czosnkiem, ale chyba najbardziej to była z koncentratem pomidorowym. Zahaczyliśmy jeszcze o sklep Łukasza i ruszyliśmy na lotnisko i się zaczeło! Musieliśmy dokonać cudu z bagażami żeby moja walizka się zmieściła i wszystkie kilogramy były dobrze rozłożone. Więc dokonaliśmy cudu, potem była odprawa (chyba tak to się nazywa) (trzeba nadmienić że jak się drukuje na ostatkach toneru bilety to mogą wystąpić problemy, u nas na szczęście skończyło się żarcikiem celnika i nas przepuścił) i polecieliśmy na szoping do sklepu bezcłowego gdzie ceny miały być zaskakująco niskie a wcale takie nie były. Wypsikałyśmy się z Monika (ona Niną Ricci, ja nie pamiętam czym, ale na pewno damskim) i już takie ładnie pachnące poszłyśmy do takiego pana któremu trzeba pokazać dowód i pójść dalej i wtedy zrobiłam z siebie debila bo Monika mnie oszukała:/ Nie trzeba oszukiwać Anteny żeby zrobiła z siebie debila. W samolocie siedziałam kolo chłopaka i dziewczyny i to wcale nie byliśmy my :) najdalej od okna a Monika i Tomek za mną. Uszy wcale tak nie bolą, zwykła ściema, ale jak już zatkało mi uszy przy lądowaniu to do dziś do rana mi się nie odetkały. Następnie spędziliśmy noc u Pauliny i Adama, gdzie mogłam się wyspać bo niestety w samolocie było to niemożliwe ze względu na niewygodne siedzenia i tego chłopaka z tą dziewczyna, którzy siedzieli koło mnie i ciągle gdzieś wychodzili i musiałam nogi dla nich przestawiać. Nadmienię że bez przestawiania nóg również nie wygodnie się spało. I w samolocie było mnóstwo dzieci. Krzyczących dzieci.

Jak już mnie rano obudzili to wsłuchiwałam się w angielski Filipa i każdy powinien mnie pochwalić bo zrozumiałam każde wypowiedziane słowo przez 6 latka. Potem wypożyczyliśmy auto, jechaliśmy do Belfastu (po drodze krotka drzemka, znaczy się tylko ja drzemałam) i po zobaczeniu malunków na ścianach (nie pamiętam jak to się nazywa:() pojechaliśmy do muzeum wybranego przeze mnie i Monikę. Było to Muzeum Transportu w Holywoodzie. Mega atrakcja dla takiej blachary jak ja (to jest żart). Malunki nazywają się murale, a muzeum robiło wrażenie nie tylko na blacharach. Dostępność eksponatów umożliwiła zweryfikowanie nie tylko wyglądu ale i wygody wielu pojazdów : kolejek, autobusów, tramwajów:) Przy symulatorze lotu tylko Tomkowi udało się wybić z ziemi, z Anteną musimy jeszcze poćwiczyć pedałowanie :)

Potem do hostelu przed zwiedzaniem podjechaliśmy do centrum wymienić euro na funty i zakupić trochę miejscowego żarcia (pepsi, chipsy, szynkę i jakieś zdrowe żarło dla Anteny - pomidory, ogórek, jogurty i serek do smarowania. Antena również wykazała się znajomością promocji dzięki czemu mamy dwie dwu litrowe wody w cenie 1 funta, następnie zobaczyć Groble Olbrzyma gdzie wspinaliśmy się po skalach i zobaczyliśmy piękny krajobraz z Irish Sea w tle. Mimo obaw, deszczu który mijaliśmy, pogoda na grobli była super. W pewnym momencie nawet słońce wyszło więc w ogólę czad. Sesja zdjęciowa ruszyła pełną parą. Podjechaliśmy jeszcze do jednego zamku ale tam akurat już zaczęło padać więc szybko wróciliśmy do auta. Do hostelu ja prowadziłam i powiem tylko tyle że pierwszy i ostatni raz na tym wyjeździe piszę się na jazdę lewą stroną :) Najedliśmy się w hostelu ryżu z warzywami i jakąś niedobrą kiełbaską, ( potrawka ta nie dość że była mega ostra i do smacznej dużo jej brakowało, to jeszcze pozostawiła swój nie ładny zapach na moim swetrze, którego dopiero najszybciej jutro będę mogła wyprać :( posłuchaliśmy jakiegoś miejscowego Pana, który kiedyś był w Polsce ( Pan ten zagadał mnie jak poszli robić herbatę, i nie tyle co był w Polsce co długo pracował z Polakami w Belfascie. Dużo z języka polskiego nie pamięta ale „Dzień Dobry”, „Kocham Cię”, i „kurwa” to znał. Był nawet pod wrażeniem ile emocji można pokazać tym ostatnim zwrotem. i kocha Polska kiełbasę, pikle i bigos i o niczym więcej już nie chce pisać. Dzień pierwszy, naprawdę jestem w Irlandii!!! :)

Cała nasza trójka jest :)

Antena kazała jeszcze napisać że dzielnie zniosła lot, i dużo nie pytała, ale kto choć trochę ją zna to w to nie uwierzy :):) Dodam na koniec tyle że może nie jest do końca jak planowałam ale będzie to wyjazd niezapomniany. Pozdrawiamy i dwie zagadki dla Was mamy, a raczej ponawiamy konkursy:)

Zachęcamy do wysyłania oryginalnych pomysłów na nazwę naszego autka. W stanach był muminek, a teraz........ Nazwa musi być inna niż nam przyszła do głowy :)
Z dzisiejszego wieczoru jak jest po irlandzku smacznego??
Jak jest po Angielsku klamka od drzwi.

No więc zostałem już tylko ja z opisaniem dzisiejszego dnia. Ta część Irlandii jest mi obca i dziś się o tym utwierdziłem, jestem tu drugi raz i wszystko wydaję się niby znajome a jednak jest nowe. W Samym Belfaście nie byliśmy, bo coś czuje że to miasto nie ma za dużo ciekawostek do przekazania. Tak więc ruszyliśmy dziarsko na groble olbrzyma. Tutaj jak zawsze pęknie i nostalgicznie, 30 milionów lat zachwyca choć już nie jak za pierwszym razem. Kiedy byłem tu z Łukaszem 5 lat temu byłem dzieckiem dla którego wszystko było duże, teraz sam jestem duży i już nie jest to aż tak spektakularne. Bardzo się ciesze że jutro jedziemy w bardziej mi znane miejsca, bliższe sercu i wspomnieniom.

Z Ciekawszych rzeczy to Monika dziś miała swój dzień, a dokładnie to „NIE” dzień. Co chwila albo waliła się głowa o drzwi, plecami o łóżko w hostelu, to na koniec dnia kiedy chciała umyć zęby, złamała klamkę od naszych drzwi i tak nie fortunnie że nie mogliśmy się wydostać z pokoju... musiałem prosić o pomoc kogoś z zewnątrz aby nam otworzył i tak dziś śpimy przy otwartych drzwiach. Ja dziś też miałem swoje 5 minut kiedy to schodziliśmy z dzikiego punktu widokowego niedaleko grobli olbrzymów i wywinąłem orła na trawę, dobrze że jest wesoło to pozwala nam pokonać różne inne niedogodności. Jutro, a jak to czytać to już dziś czeka nas nowy dzień, już powoli się obawiam.. co tym razem 12 godzin doby zapewni nam za atrakcje.

DUBLIN